Zwyczaje - ciekawostki
"Zaklinanie, zapewnianie przychylności
Dawniej przygotowania do stawiania domu rozpoczynano od wyznaczenia nocą przez kobiety magicznej linii, najczęściej oranej pługiem. Oddzielić to miało budowane domostwo od przyszłych nieszczęść, klęsk i nędzy. W miejscu, gdzie planowany był próg domu, składano ofiarę w postaci czarnej kury lub koguta, później zamiast żywych zwierząt zakopywano jajka albo ich skorupki. Następnie zakopywano kawałka żelaza, siekiery lub podkowy. Do tego celu służyła także sól czy święcone ziele.
Do dziś pod narożnikami domu niektórzy zakopują chleb, ziarno, różaniec, monety a nawet obcas buta, by nie zabrakło w domu przyjaciół. Skorupki jaj mają zapewniać nie tylko zdrowe dzieci, ale stanowić też ekran chroniący przed niekorzystnym działaniem cieków wodnych. Do tej pory zakopuje się (poza oficjalnym aktem erekcyjnym) np. egzemplarz miejscowej gazety z dnia rozpoczęcia budowy, zdjęcia mającej tam zamieszkać rodziny czy aktualnie wyglądającego terenu.
Pogańskie zwyczaje
Budowa domu była zawsze ważnym zadaniem, dlatego już w czasach pogańskich składano ofiary bóstwom w intencji pomyślności tego przedsięwzięcia. Miały one postać zwierząt hodowlanych lub umieszczanych pod fundamentami ofiarnych naczyń, kosztowności czy innych przedmiotów symbolicznych. Zapewniać to miało pomyślność przyszłym mieszkańcom.
Znane nam do dziś wiechy, były dawniej wiązkami zielonych gałęzi, pękiem słomy lub kwiatów, które symbolizowały związek człowieka z z naturą oraz były ofiarą dla bóstw, duchów czy innych sił przyrody. Według pogan również zwierzęta gospodarskie pomagały zapewnić szczęście. Przeprowadzenie kury, koguta, psa czy kota przez nowo wybudowany dom – jeszcze przed zamieszkaniem – miało uchronić domowników przed wszelkim złem. Całe zło czepiało się bowiem owego wypuszczanego potem na podwórze zwierzęcia. Także niektóre rośliny odstraszały złe moce, dlatego umieszczano w domu gałęzie brzozy, dębu, jałowca, głogu czy tarniny oraz jemioły.
Uważano, że każdy dom ma swego pogańskiego ducha opiekuńczego, o którego trzeba było się troszczyć, szczególnie po zmroku – nie płoszyć go i nie robić żadnej krzywdy. Kościół katolicki zdał sobie sprawę z potęgi przesądów i niektóre z nich usankcjonował. Stąd też np. święcenie przez kapłanów nowych budynków i pomieszczeń." - http://www.castorama.pl/
Nie było mnie na budowie prawie tydzień czasu. Dziś dostałem takie zdjęcie:
